Thursday, March 11, 2010

False Alarm

Bigla akong nanlanta, parang lalagnatin, nawalan ng imik, at gusto ko na lang maglaho sa mga oras na iyon.

I felt very bad about the truth that he will be staying with me for another 99 days, but i dont know when to start.

Akala ko, matitiis ko na hanggang katapusan ng buwang ito.

It can never be a companionship nor love.

Everything is fading away. I dont feel any love at all, kahit gigil man lang.

Can't he felt that I dont see him as lovely anymore?

Bigla akong nawalan ng ganang sumama sa kanya sa Kuwaiti road para puntahan ang isang bagay na dapat niyang puntahan.

Nakabihis na ako pero nakahilata lang ako sa kama, nakapikit, mariin.

I wished I could turn back the time. I wished I could start again from scratch. I wished it could be September 4, 2007.

1 comment: